Rijnlandgeschiedenis.nl gebruikt cookies om bezoek te meten en om het voor bezoekers mogelijk te maken informatie op deze website te delen via social media. Door verder gebruik te maken van deze website ga je hiermee akkoord.

Accepteer cookies
Menu
Rijnlandse Geschiedenis streeft naar meer historische samenhang en kennisuitwisseling in de regio.
Terug naar overzicht

Website
Contact

 

Nieuws

Dwars Op 82: Boerderij Rijnoord, EX-VOTO en bakker Ammerlaan 

17 dec 2024 - Voorhout heeft weinig rijksmonumenten, maar de voormalige boerderij Rijnoord aan de Van den Berch van Heemstedeweg is die klassering meer dan waard. Het gebouw met een vierkante grondslag en een riet gedekt schilddak dateert van de zeventiende eeuw. Op de vier hoeken staan gemetselde schoorstenen en de nok heeft nokpannen. De gevels zijn in kruisverband gemetseld en er is een zwart geteerde plint met daarboven wit metselwerk tot halverwege de gevels. Daarin zitten op onregelmatige afstand een aantal muurankers. In 2005 heeft de Rijksdienst Cultureel Erfgoed aan Rijnoord de status van rijksmonument toegekend. Ook het karnhuis, naast en achter de hoeve, is rijks monumentaal. Warmerdam Op oude landkaarten staat het pand getekend, samen met de afgebroken Zandhoeve en de eveneens verdwenen Prinsenhof, gedrieën nabij de Klokkenmakersbrug over de Zandsloot. Deze was gegraven om het afgegraven zand van de duinenrij ter plaatse, te verschepen naar stads- en wegenbouw. Vanaf het midden van de zeventiende eeuw pachtten leden van de familie Warmerdam de boerderij. Bij de invoering van het kadaster, begin negentiend eeuw, is Rijnoord, toen nog zonder deze naam, eigendom van Kors Warmerdam. De familie is kerkelijk zeer betrokken en vrijgevig. Nadat in 1809 het protestantse kerkgebouw van Voorhout gedeeld wordt tussen de hervormde en katholieke gemeenschap worden er ruime schenkingen gedaan. Rijnoord De boerderij kent door de eeuwen veel verschillende adressen. Van Nieuwe Wech (vóór 1800) via Zwarte of Eerste Zandsloot (tot 1925) tot Van den Berch van Heemstedeweg (vanaf 1926). Door vererving komt in het midden van de negentiende eeuw de familie Van Rijn op Rijnoord wonen. In 1928 koopt Piet van der Lans de boerderij. Omstreeks 1937 betrekt Chris Bierman Sr. met zijn gezin de woning. Na de oorlog is hier de garage en werkplaats van het internationaal transportbedrijf Bierman. Er wonen al lang geen veeboeren meer op de boerderij, maar het is nog steeds een sieraad voor Voorhout. Jongerencentrum EX-VOTO Overleg tussen vlnr. Paul Bakker, Mirjam Phernambucq, John Langeveld, Frits Hamel, Steve Langeveld, Ronald Selter en Michelle Chasley. (Foto: HKV / Wilco Langeveld). 40 jaar geleden zijn de plannen voor de wijk Oosthout in Voorhout concreet geworden. In 1985 is de bouw van de woningen aan de Bloemenschans al in volle gang als de boerderij Kerkzicht door Ton van Wijk anti-kraak wordt bewoond. De boerenhoeve ligt lekker centraal maar toch afgelegen genoeg en is daarmee een ideale plek voor jongeren. Mysterieus Dit is de plek en het jaar dat de plannen voor een nieuw jongerencentrum worden gesmeed. De vriendengroep die bij elkaar komt in de woning van Ton hebben het Sociaal en Educatief Centrum (SEC), bij sporthal de Gaasbak op het oog. Er worden plannen gemaakt voor de inrichting en de financiën. Besloten wordt om het jongerencentrum de wat mysterieuze naam EX-VOTO te geven. Ook ontwerpen de jongeren zelf het logo. Er komt goedkeuring van de gemeente en met hulp van veel vrijwilligers wordt de ruimte ingericht en verbouwd. De officiële opening vindt plaats in september 1986. Wethouders, ouders, grootouders en vrienden worden uitgenodigd. Maatschappelijke functie In de jaren daarop organiseren de jongeren mooie projecten. Te denken valt aan voorstellingen van Candy Dulfer, Johan, Osdorp Posse en de Radio Veronica Drive In Show. Ook zijn er cabaret uitvoeringen van Lebbis & Jansen, NUHR, Hans Teeuwen en Sanne Wallis de Vries. Alles wordt door de jeugd zelf georganiseerd. Zo heeft EX-VOTO een maatschappelijke functie en is tegelijk een plek voor alle jongeren. Drie generaties bakker Ammerlaan in Voorhout Een artikel over de Bleiswijkse bakkers(klein)zoon Theo Ammerlaan die samen met zijn vrouw Joke in 1957 van Herman Lindeboom de bakkerij met woonhuis aan Herenstraat 112 overneemt. Ze openen op ‘kermismaandag’ en introduceren met succes de moorkop  in Voorhout, waarvan ze er 2200 verkopen op een bevolking van minder dan 5000 inwoners. Touwtje Er volgen jaren van hard werken, investeringen, moderniseringen en verbouwingen. De bakfietsen voor het venten worden vervangen. Er komen elektrokarren, een voor elk van de bakkers/venters Theo Bakker en Jan Angevaare. Theo Bakker bezorgt eerst bij de zusters in de Agnes en daarna bij de grote-gezinnen-huizen aan de Boerhaavestraat. Er hangen nog touwtjes door de brievenbussen. Als de bewoners niet thuis zijn, opent hij de voordeur met een loper, controleert de broodtrommel en vult aan. Er wordt gekocht op de pof en eenmaal per week wordt er gebeurd (contant afgerekend). Groei Het gezin Ammerlaan telt vier jongens: Charles, Ron, Clemens en Guido. Drie van hen worden ook bakker. In de eerste helft van de jaren zeventig raken ze in een crisis omdat kruidenierswinkels omgebouwd worden tot supermarkt. Daar wordt goedkoop fabrieksbrood verkocht en het uitventen stopt. In de jaren tachtig groeit de omzet mee met het snel stijgende aantal inwoners van Voorhout. Charles en Ron worden in 1982 medevennoten in het bedrijf en op 25 november 1988 wordt de winkel aan het nieuwe Oosthoutplein geopend. In de decaden erna worden bakkerswinkels overgenomen in Sassenheim, Noordwijk en Warmond. Het bakken wordt gecentraliseerd en op 3 oktober 2008 openen ze de nieuwe bakkerij aan de Edisonstraat 3. De winkel op Herenstraat 112 verhuist naar de nieuwe ‘Vershoek’ aan de Herenstraat. Na opnieuw een crisis in 2019 starten Mitchel, zoon van Charles en Jarno, zoon van Ron, de bakkerij door onder de naam ‘Ammerlaan De Bakkers’. Meer over het rijksmonument, EX-VOTO en bakker Ammerlaan in Dwars Op 82 (Voorhout december 2024).

DO 81: Klein Boekhorst en Patrick van der Hulst 

25 aug 2024 - Uit de zomereditie van Dwars Op 81 worden twee artikelen naar voren gehaald: De geschiedenis van boerderij Klein Boekhorst met haar bewoners en het levensverhaal van Patrick van der Hulst. Boerderij Klein Boekhorst met rechts het zomerhuis. (Collectie HKV) Dirk (Gerardus Theodorus) van der Hulst (1854-1901) was, als opvolger van zijn vader Piet (1824-1878), bouwman/veehouder/landbouwer op Groot Boekhorst, de boerderij die nabij het voormalige adellijk huis Boekenburg of Boekhorst in de Boekhorstpolder heeft gestaan. Klein Boekhorst Van de drie zonen die Dirk en zijn vrouw Elisabeth Romijn krijgen worden er twee volwassen. De jongste, Petrus Leonardus, bijgenaamd kleine Piet, volgt zijn vader op. Voor de oudste van de twee, Petrus Johannes, ook grote Piet genoemd, wordt in 1879 een nieuwe boerderij gebouwd die de naam Klein Boekhorst krijgt. Deze woning heeft door de jaren een variatie aan gemeentelijke adressen, Huisnr. 54a, wijk I-124, in 1925 wordt dit Dorpstraat/Hoofdstraat 140, om tenslotte omstreeks 1974 Beukenrode 1 te worden. Nummer 142 lag achter 140. Eeuwig recht De hoeve blijft echter onveranderd en dominant gesitueerd tegenover het voormalige raadhuis. Alle percelen in dit deel van de polder zijn anderhalve eeuw geleden eigendom van boer Van der Hulst. Notarieel werd vastgelegd dat er voor Klein Boekhorst eeuwigdurend recht bestaat op vrij uitzicht op de voormalige Dorpsstraat, de huidige Herenstraat. Met toestemming van de bewoners stond hier alleen een muziektent die in de oorlogsjaren ten prooi is gevallen aan de behoeft aan brandhout. Afgebroken Het voormalige zomerhuis van Klein Boekhorst is nu afgebroken. Echter de boerderij zelf pronkt nog steeds op de hoek van Beukenrode - Herenstraat. Daarbij zijn zowel de omgekeerde of cyrillische N in de naam, als de engelenramen, voor de oplettende voorbijganger opvallende elementen in de voorgevel. De huidige eigenaren van het monumentale pand ontvingen in 2011 de HKV-Restauratieprijs. HKV eert Patrick van der Hulst In de nieuwe van de HKV staat een indrukwekkend artikel over het leven van de jong overleden Patrick van der Hulst (1974-2003). Hij was voormalig journalist van Buijze Pers en schrijver van de Stuifduin-columns die in vier boekjes door zijn zuster Miranda zijn uitgegeven. Op 11 december 2023 was het twintig jaar geleden dat hij overleeden. Patrick zou op 8 juli dit jaar 50 jaar geworden zijn. Op zijn graf op de RK begraafplaats staan altijd verse bloemen. Hij is blijvend in de gedachten van vele Voorhouters, want Patrick was een bijzonder mens, talentvol, veelzijdig, creatief, geliefd en intensief. ‘Als hij iets deed, dan deed hij dat voor 300%’. Guinness Book of Records Als 19-jarige wint hij in 1993 bij het Kuipzwammen zowel de jury- als publieksprijs. Zijn cartoons voor de Hurry Up van Foreholte zijn beroemd. Met Joost van Kempen wint hij voor de Boerhaavegroep met een communicatieplan een landelijke wedstrijd ter bevordering van de Scouting. Hij verzint de slogans: ‘Als je niet kunt voetballen, hoeft dat je zaterdag nog niet te verknallen!’. En: ‘Scouting kent geen verliezers’. Hij geeft met flair leiding aan de Bevers, Kabouters en padvindsters. Met Marcel Floor en Gert-Jan Bel organiseert hij op 1 juli 2000 de Grootste Vossenjacht aller tijden. Het wordt een knotsgekke zaterdag en heel Voorhout staat op z’n kop. Er worden 221 vossen uitgezet voor 2000 deelnemers. Ze halen er het Guinness Book of Records mee en zetten daarmee Voorhout op Radio 3 op de kaart.     “… Lach altijd…” Patrick maakte onderdeel uit van een grote vriendengroep, nu allemaal jonge vijftigers die grotendeels in Voorhout en omstreken zijn blijven wonen. Velen van hen zijn als vrijwilligers in Teylingen actief. Hij is een aanjager. Met een ontembare energie is er altijd wel iets te vieren en gekkigheid te verzinnen, het liefst in een extravagante uitdossing. In 1998 schrijft hij op een bierviltje: ‘Ik lach altijd en overal. Ook als iets niet leuk is. Sommige mensen denken dat ik hen voor de gek hou, maar dat is niet waar. Ik lach altijd’. Meer over Patrick van der Hulst in Dwars Op 81 die in augustus verschijnt. Tijdens het HKV-café op zaterdagmorgen 31 augustus is Patricks leven het thema van de ochtend. De vier delen van de Stuifduin boekjes zijn er te koop. @font-face {font-family:"Cambria Math"; panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-536870145 1107305727 0 0 415 0;}@font-face {font-family:Calibri; panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-536859905 -1073732485 9 0 511 0;}@font-face {font-family:Cambria; panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-536869121 1107305727 33554432 0 415 0;}p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-unhide:no; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; margin:0cm; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; mso-bidi-font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman",serif; mso-fareast-font-family:Cambria; mso-fareast-language:EN-US;}p.MsoNoSpacing, li.MsoNoSpacing, div.MsoNoSpacing {mso-style-priority:1; mso-style-unhide:no; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; margin:0cm; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri",sans-serif; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-language:EN-US;}.MsoChpDefault {mso-style-type:export-only; mso-default-props:yes; font-size:10.0pt; mso-ansi-font-size:10.0pt; mso-bidi-font-size:10.0pt; font-family:"Cambria",serif; mso-ascii-font-family:Cambria; mso-fareast-font-family:Cambria; mso-hansi-font-family:Cambria; mso-font-kerning:0pt; mso-ligatures:none;}div.WordSection1 {page:WordSection1;}  

Voorhouts Weekblad, De Boer bloembollen en 100 jaar brandweer 

29 apr 2024 - De nieuwe Dwars Op staat bol van mooie verhalen. Zo ook het item Laatste editie Voorhouts Weekblad. Op 30 september 2003 verschijnt de laatste uitgave van de krant. Het is na bijna 22 jaar de laatste editie. Wat is in die week het belangrijkste locale nieuws? Het hoofdartikel beslaat een halve voorpagina en gaat over het gelijktijdig afscheid van Ferry Knop (1932-2005) als redacteur van het Voorhouts Weekblad. De bekende Voorhouter die op zijn brommer met zijn witte helm op en zijn lange regenjas aan zeventien en een half jaar verslag heeft gedaan. Maar er valt meer te lezen. Bloembollenbedrijf Theo de Boer B.V. bestaat 127 jaar. Een goed moment om even stil te staan bij de geschiedenis van dit bloembollenbedrijf dat sinds 1960 gevestigd is aan de ’s-Gravendamseweg in Voorhout. De geschiedenis begint niet in Voorhout, maar in Noordwijkerhout waar de grootvader van oprichter Theo de Boer in 1897 een toekomst in de bloembollen voor zichzelf en zijn nazaten voor zich ziet. Ruim een en een kwart eeuw jaar later zien we dat het bloembollenbedrijf zich ontwikkeld heeft tot een sterke speler in de markt, dat niet alleen in Nederland actief is, maar ook ver daarbuiten. Memorabel is het artikel over honderd jaar georganiseerde brandweer en het 25 jarige vrijwillige brandweerkorps. In 1864 brengen burgemeester en wethouders van Voorhout een werkbezoek aan de Commissaris van de Koning in Zuid-Holland, de liberaal James Loudon. Als reactie hierop ontvangt de gemeente Voorhout in januari 1865 een schrijven van Loudon. In deze brief staat dat ‘in Voorhout brandblusmiddelen ontbreken’. Hiervoor moet een oplossing worden gezocht. Omdat de bebouwde kom van de gemeente Voorhout ‘op één uur gaans’ van de naburige gemeenten ligt, stellen de toenmalige burgemeester Hendrik Derk Terwee (tevens burgemeester van Oegstgeest) en wethouders voor om eigen brandblusmiddelen aan te schaffen. Zij besluiten om bij de gerenommeerde Rotterdamse firma Bikkers & Zn een brandspuit te kopen. De toenmalige brandweercommandant Harry Philipsen kon op 14 januari 1966 niet bevroeden dat anno 2024 het korps nog steeds steunt op vrijwilligers en dat dit al meer dan veertig jaar niet meer alleen mannen zijn. En de nieuwe spuit uit 1966? Die zal iconisch worden onder de naam Voorhout 677.

Dwars Op 79: Colijn 25 jaar en Het Witte Paard 

29 dec 2023 - Pand Colijn 25 jaar rijksmonument Eén van Voorhouts bekendste gebouwen is de bollenschuur van de firma C. Colijn: het is ook één van de mooiste. Het bollencomplex aan de Jacoba van Beierenweg is in 1998 tot rijksmonument verklaard. De even oude Historische Kring Voorhout besteedt in de laatste Dwars Op (nr. 79) van dit jaar uitgebreid aandacht aan dit bijzondere erfgoed middels een artikel van Leo van Steijn. Colijn is een locatie waar ontzettend veel Voorhouters binnen zijn geweest. Het was lange tijd een grote werkgever. In de grote schuur viert Voorhout zijn eeuwfeest en St. Cecilia haar 75-jarig bestaan. Er worden concerten gegeven en de Oranjevereniging verzorgt er optredens. In de schuren en de hal vond Panorama TulipLand jarenlang onderdak en er is veel getennist. De kantine diende ook als stemlokaal. Eerste steen Stichter en naamgever is Cornelis Colijn, op 23 februari 1849 geboren in Noordwijk Binnen huisnummer 187, als zoon van arbeider Antnonie Colijn en Wilhelmina Meijer. Cornelis is eerst arbeider en daarna spoorwegbeambte. In 1887 koopt hij een huis met land naast café Welgelegen aan de Voorhouterweg, thans Jacoba van Beierenweg. Eerst teelt hij groenten en aardbeien, maar al snel schakelt Colijn over op de veel winstgevender bloembollen. Het zijn gouden jaren en niet veel later zoekt hij een plek voor een grote bollenschuur met twee huizen. Ontwerper en bouwer is waarschijnlijk de Voorhoutse timmerman en metselaar Jan Zuilhof. Op 17 maart 1902 wordt de eerste steen gelegd. Vanwege de export siert de voorgevel van de woningn de engelse teksten: Established 1894. C. Colijn & Sons Bulbmerchants. In 1924 laat Colijn de schuur flink uitbreiden en na de Tweede Wereldoorlog komen er ook schuren en hallen bij. De kwekerij stopt in 1987. Twintig jaar later valt het doek voor de handels- en exportactiviteiten en vallen de gebouwen ten prooi aan weer en wind. Rijksmonument Op voorspraak van de gemeente worden in 1998 de oorspronkelijke huizen en schuur voorgedragen als rijksmonument. Het rapport meldt dat ‘de rijk gedecoreerde voorgevel stijlkenmerken vertoont van de Overgangsarchitectuur’, zoals rijkelijk versierde gevels, erkers, balkons en dergelijke. De bollenschuur met de woonhuizen zijn cultuurhistorisch belangrijk als specifieke beelddragers van de bloembollencultuur. Het complex is ook van architectuurhistorisch belang als een representatief voorbeeld van een bepaalde ontwikkeling van de bollenschuren. Daarnaast is het in hoge mate van stedenbouwkundig belang vanwege de zeer beeldbepalende situering aan de Jacoba van Beierenweg in het vlakke land van de Bollenstreek. Woningen Het interieur is in de loop van de jaren gemoderniseerd en een deel van de bollenschuur is bij de woningen getrokken. Het bestemmingsplan Engelse Tuin meldt in 2014 de instandhouding van cultuurhistorisch waardevolle bebouwing. Om het monument voor de toekomst rendabel te maken en daarmee te behouden, moest het een nieuwe functie krijgen. De dienstwoningen worden verbouwd tot twee burgerwoningen en in het bollenschuurgedeelte komen drie woningen. Aan de buitenkant is het gebouw op wat kleine aanpassingen na vrijwel intact gebleven. Het Witte Paard Het wereldkampioenschap van Max Euwe in 1935 zet de schaaksport in Nederland op de kaart. Er worden overal plaatselijke schaakverenigingen opgericht. In Voorhout duurt het tot eind 1948 wanneer schaakliefhebbers bijeenkomen en besluiten om een schaakclub op te richten. Op 9 januari 1949 kiezen zij een bestuur en wordt een contributie van tien cent per week vastgesteld. De naam van de vereniging luidt Het Witte Paard. Storende flipperkast De eerste tijd wordt er onderling thuis gespeeld, maar als het aantal leden groeit vindt men onderdak in De Bonte Koe. Bij verdere groei wordt café Welgelegen het onderkomen. Hier veroorzaken flipperkast en biljart storende geluiden bij het beoefenen van deze denksport. In het Parochiehuis repeteert St. Cecilia op dezelfde avond dat er geschaakt wordt. De kapelzaal van St. Agnes is dan de volgende oplossing. Uiteindelijk belandt Het Witte Paard via het SEC-gebouw in De Spelewey. Remise Het veertigjarig bestaan van de vereniging valt samen met de viering van 1000 jaar Voorhout. Voor die gelegenheid is er in het Parochiehuis een groot schaaksimultaan. De Tsjechisch-Duitse grootmeester Vlastimil Hort speelt op dertig borden tegelijk en tegen hem blijkt geen Voorhouts kruid opgewassen. Alleen Adrie van der Poel ziet die dag kans remise te behalen. De Vrijpionnen gaan verder De schaakclub blijft altijd redelijk bescheiden van omvang, met in de toptijden tussen dertig en veertig leden. In het begin van deze eeuw zijn er nog maar een achttal actieve leden en de gemiddelde leeftijd wordt steeds hoger. Op 24 mei 2007 wordt daarom besloten de vereniging op te heffen. Het batig kassaldo gaat naar de op 2 januari 1981 opgerichte Jeugdschaakvereniging De Vrijpionnen. Dat dit een goede beslissing is geweest, blijkt uit het aantal schaakprijzen, de 27 diploma’s en de jubilaris die afgelopen zomer bij De Vrijpionnen te vieren waren. En recent is voor de tweede keer in de ruim veertigjarige geschiedenis van de club het Stap 6 examen door een jeugdlid afgelegd. Een korte geschiedenis van het ontstaan en de neergang van het Witte Paard is vastgelegd in een artikel in Dwars Op 79, de wintereditie van de Historische Kring Voorhout.

Dwars OP 78: Kievitspark, Krijgsgevangen en Lakeman 

17 aug 2023 - Eerste bewoners Kievitspark Het deel van de Luizenmarktpolder waar nu het Kievitspark ligt is tot 1951 nog grasland. In de weekenden voetbalt Foreholte hier. Het publiek stroomt toe vanuit de Ter Haar Romenystraat en de in 1948 opgeleverde Nederlandse Staatsliedenbuurt met Prof. Nolenslaan, Dr. Kuyperlaan en Dr. Schaepmanlaan. In 1951 wordt begonnen met de bouw van 56 landhuizen en 10 garageboxen. In hetzelfde najaar nog worden de eerste huizen van het Kievitspark opgeleverd. Twee aan twee, half vrijstaand kop-hals met in de hals de hal met toilet en de daarachterliggende keukens aan elkaar vast. Delftse School De architectuur van de huizen wordt toegeschreven aan de Delftse School, een traditionele stroming in de periode 1925-1955. De bouwcultuur is nederig en moet vooral niet opvallen. De functie van een gebouw moet tot uitdrukking komen in de vorm. Woonhuizen zijn simpel en ingetogen, vrijwel uitsluitend van baksteen en met pannendaken. De enige versiering is de gebogen bovenrand van de kozijnen waarbij de bakstenen met de kop verticaal in een boog zijn gemetseld. Jappenkamp onbesproken In Dwars Op 78 wordt over eerste bewoners van de woningen Kievitspark 2 tot en met 14 geschreven. De herinneringen van Marthe van der Grient (1942), met haar ouders de eerste bewoners van Kievitspark 12, worden aangevuld met die van Tjebbe en Marion Jäger-Rappard, eveneens in de jaren vijftig opgegroeid respectievelijk Kievitspark 16 en 10. Kenmerkend voor de bewoners is het hoge gehalte aan oud-Indiëgangers. Zij zijn enkele jaren eerder gerepatrieerd uit Nederlands-Indië, veelal na een jarenlang verblijf in Jappenkampen. Hier wordt in het algemeen niet over gesproken. Er wonen veelal jonge gezinnen van niet-katholieke of agnostische huize, een ongewoon publiek in het overwegend katholieke dorp. De kinderen gaan na de kleuterschool ‘bij de zusters’ naar de Christelijke school aan de Jacoba van Beierenweg of naar de Openbare Terweeschool in Oegstgeest. ‘Stei’ en ‘Gei’ In de achtertuinen kijkt men over de Dinsdagse Wetering uit op de weilanden van Van Steijn, van de broeders, op het Overbosch, de herberg ‘De Bonte Koe’ en de melkfabriek van Piet Warmerdam (Piet de Pap). De kinderen spelen graag op het ‘Stei’, hun geheime eiland, afgeleid van Bonte Koe-eigenaar Van Steijn. Het is eigenlijk een schiereiland met in het smalle deel een dam voor de koeien. Ze varen ook in roeibootjes richting De Kaag en bouwen een hut op ‘het Gei’, een zgn. koebosje, dat omstreeks 2000 plaats heeft gemaakt voor de gemeentelijke milieustraat. De kinderen vinden er onder meer gedumpt verfafval. Hier kunnen ze goed mee kleuren en krijten. Krijgsgevangen in Japan Op 15 augustus herdenken we in Nederland de slachtoffers van de Japanse bezetting van voormalig Nederlands Oost-Indië. Op deze datum in 1945 is de onvoorwaardelijke overgave door Japan getekend. Ook in Voorhout zijn er meerdere redenen om bij deze gedenkdag stil te staan. Zo zijn er enkele geboren Voorhouters slachtoffer van de Japanse kampen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Na de oorlog komt een behoorlijk aantal personen met een Indische geschiedenis in Voorhout wonen. De Nederlandse Staatsliedenbuurt (1948) en het Kievitspark (1951) trekken gezinnen aan die al dan niet noodgedwongen Indië hebben moeten verlaten. Tewerkgesteld Joop van der Hoek (1910-1991) wordt bij de mobilisatie in 1939 als seiner-marconist opgeroepen bij de Koninklijke Marine. De lichte kruiser Hr. Ms. Sumatra ligt op het moment van de Duitse inval voor de wal in Vlissingen en wijkt uit naar Engeland. Daar krijgt het schip, met Joop als marconist, opdracht om Prinses Juliana met de prinsessen Beatrix en Irene naar Halifax in Nova Scotia, Canada te brengen. Later, na Atlantische konvooidiensten, komt het schip in Indië terecht. Joop wordt bij de Japanse inval in maart 1942 krijgsgevangen gemaakt. In een gevaarlijk zeetransport wordt hij met een groot aantal gevangenen naar Japan vervoert. Hier worden ze te werk gesteld in fabrieken. De V.S. bombarderen aan het einde van de oorlog de meeste Japanse fabrieken, maar Joop overleeft zijn verblijf in kamp Kamaishi op het eiland Honshoe. Na de capitulatie draagt de kampcommandant het bestuur over aan twee gevangen officieren, de hoogsten in rang. Doorstaan Een maand later worden alle gevangenen door Rode Kruisschepen opgehaald. Een lange reis naar Nederland volgt. Joop trouwt in 1948 in Amsterdam en het gezin verhuist in 1964 naar Voorhout. Hij werkt bij de Rijks Luchtvaart Dienst (RLD) en later bij Noordwijk Radio (NoRa). Joop heeft zijn kampjaren lichamelijk goed doorstaan. Hij overlijdt op 81-jarige leeftijd. Firma Lakeman: een Voorhouts familiebedrijf Wie begin jaren vijftig van de vorige eeuw Voorhout aandoet, ziet, komend van ’t Soldaatje, kort voor de spoorwegovergang richting dorp iets bijzonders. Iets wat men niet verwacht in het dan nog bescheiden dorp Voorhout. Aan de rechterzijde van de Jacoba van Beierenweg, circa 100 meter voor de latere sporthal De Gaasbak, staan enkele reusachtige kermisattracties op het terrein van machinefabriek Lakeman. Wie denkt dat het kermis is, heeft het mis. Voorhoutse uitvinder Jo Lakeman is eigenaar van het bedrijf én bedenker van de Kleef aan de Wand en de Tornado. De bouw van de spectaculaire machines houdt hij volledig in eigen hand en hij en zijn medewerkers hebben er plezier in. De vraag naar de gebruikelijke producten van Lakeman, veelal machines voor de bloembollensector, is in die jaren wat aan de schrale kant. Dus waarom zou je niet iets moois bedenken voor de kermisklanten? Je bent tenslotte niet voor niets dé Voorhoutse uitvinder van de vorige eeuw. Machinefabriek Op het moment dat Jo Lakeman aan zijn Flying Cars werkt, alweer een attractie die aan zijn creatieve brein is ontsproten, is het familiebedrijf al ruim veertig jaar gevestigd in Voorhout. Zijn grootvader Johan komt in 1910 na wat omzwervingen vanuit Medemblik in Voorhout terecht waar hij als meesterknecht in de smederij van Jac. van der Laan aan de slag gaat. Hij kan de smederij al snel overnemen en onder eigen naam voeren. In de decennia die volgen transformeert het bedrijf van een ambachtelijke smederij in een machinefabriek van formaat. Uitvinder Jo ontwikkelt onder meer een rooimachine voor de bloembollensector. Deze gaat zo verfijnd te werk dat Lakeman bij demonstraties van de machine eieren gebruikt in plaats van bollen. Inderdaad, alle eitjes blijven heel. Tegenwoordig is het bedrijf in Katwijk gevestigd en maakt het onder meer liften. De zomeruitgave van de Dwars Op met deze en meer uitgebreidere artikelen wordt in augustus verspreid.

HKV-Restauratieprijs 2023 voor kasteelruine 

25 jun 2023 - Bijschrift: Wethouder Reny Wietsma, HKV-voorzitter Chris Tetteroo,  voorzitter SBKT  Gerard Rutgrink en SMB-vertegenwoordiger Ger Copier met de Restauratieprijs 2023. Foto: HKV / Gerard van Steijn) Zaterdag 24 juni stond de Ruïne van Teylingen in het middelpunt van de belangstelling. De Historische Kring Voorhout (HKV) had de ruïne uitgekozen voor de HKV-Restauratieprijs 2023 die wethouder Wietsma uitreikte. Ruim honderd belangstellenden kwamen naar deze bijzondere plek waar vanaf 10 uur ‘s morgens de poort voor het publiek geopend was. De bezoekers werden verwelkomd met de originele HKV-stroopkoek. HKV-voorzitter Chris Tetteroo heette alle aanwezigen van harte welkom. Ook in het jubileumjaar van de vereniging wordt de restauratieprijs uitgereikt om te pronken aan een bijzonder gebouw in Voorhout. Toegankelijk Waarom de ruïne dit jaar is uitverkoren werd nader toegelicht door wethouder Reny Wietsma. Allereerst feliciteerde zij de HKV met het 25-jarig jubileum. Daarnaast bedankte ze de HKV voor hun constructieve houding bij de uitbreiding van de Emmausschool. Ze gaf aan dat het college blij was dat er goede afspraken over de huisvesting waren gemaakt en dat de HKV in zijn nieuwe onderkomen in de Buitenplaats Nieuw Schoonoord (BNS) verder kan gaan met de activiteiten. Daarna werd de aandacht gericht op de Ruïne van Teylingen. Er is veel werk verzet om dit monument voor de toekomst te behouden. De Stichting Monumentenbezit (SMB) en de Stichting Beheer Kasteel Teylingen (SBKT) zorgen er samen met de gemeente Teylingen voor dat de ruïne ontwikkeld is en wordt tot een bijzonder toegankelijk historisch monument. “Wat niet in Sassenheim ligt,” aldus een spontane reactie van een van de aanwezigen. Tableau Het schildje van de HKV werd overhandigd aan Ger Copier, vertegenwoordiger van de SMB. Copier was trots dat deze prijs aan de Ruïne van Teylingen werd uitgereikt. Daarna werd de wethouder uitgenodigd om samen met Gerard Rutgrink, voorzitter van de SBKT, het cadeau van de HKV aan de ruïne te onthullen. Esther Kortekaas had een prachtig tableau gemaakt met de beeltenis van Jacoba van Beieren en van Frank van Borselen echter zonder gezicht. Door achter het tableau te gaan staan en het gezicht door het gat te steken vereeuwigen de bezoekers zich als bewoner van dit Slot. Het cadeau werd enthousiast ontvangen door het publiek en door Rutgerink. In zijn dankwoord bedankte voorzitter Tetteroo de belangrijke vrijwilligers en de aanwezigen. Tevens stipte hij de educatieve programma’s aan. Elke inwoner van Teylingen moet voor zijn 18e jaar minimaal een keer de ruïne hebben bezocht, aldus Tetteroo. De scholen kunnen gebruik maken van de mogelijkheid om met klassen de ruïne te bezoeken. Het publiek werd uitgenodigd voor een zeer uitgebreide rondleiding in en rond het slot. Hier werden veel geheimen van het Slot gedeeld met de deelnemers. De HKV, SMB en SBKT kijken terug op een zeer geslaagd evenement. Wethouder, bestuursleden HKV, SMB en SBTK voor het tableau van Jacoba en Frank. Foto: HKV / Hubert Heuzen

Verzetsman Henny Griffioen 

21 apr 2023 - Voorhout - In 1936 moest het gezin van Johannes en Gerritje Griffioen-van den Broek hun boerderij in Vlist om financiële redenen verlaten en verhuisde naar Voorhout. Hier betrokken ze eerst het zomerhuis van boerderij Noordhout aan de Jacoba van Beierenweg en woonden later in de spoorwoning nabij de spoorbrug over de Mallegatsloot. De oudste zoon, Henny Griffioen had zijn dienstplicht al in 1935 vervuld bij het 16e Regiment Infanterie in Leusden. In Voorhout leerde Henny Gerda kennen, dochter van Jaap Colijn. Tijdens de mobilisatie kreeg Henny speciaal verlof van zijn commandant om op 1 mei 1940 in Voorhout met Gerda te trouwen. Bij de Duitse inval op 10 mei vocht zijn regiment tussen Rhenen en Amersfoort. Onderduikers Henny en Gerda Griffioen-Colijn woonden in de Boerhaavestraat en in hun directe omgeving waren meerdere personen actief in het verzet. Dat werk bestond voor een belangrijk deel uit het in huis nemen en onderbrengen van mensen die uit het zicht van de bezetter moesten blijven. Bij de familie Griffioen werden in de oorlogsjaren twee kinderen en na de oorlog een kind geboren. Er verbleven ook regelmatig meerdere onderduikers. Dat verblijf duurde meestal niet lang en er werd voor de veiligheid regelmatig gewisseld. Moeder Griffioen klaagde weleens als er een gezellige onderduiker weer ergens anders onder gebracht werd. Er werden ook schema’s gemaakt van Duitse versterkingen, met name rond ‘Stutzpunkt Noordwijk’. Ook werd een belangrijk deel van de kaartenbak van de Voorhoutse Burgerlijke Stand ontvreemd en verborgen. Smokkelwaar Vergaderingen van de verzetsgroep vonden plaats bij Chris Wessels in de Ter Haar Romenystraat. Na opmerkingen over het vele bezoek verhuisden de bijeenkomsten naar Adriaan Pennings in de Boekhorstlaan. Er vonden geen spectaculaire verzetsacties plaats in Voorhout. Er is de diefstal van persoonskaarten en zorg voor onderduikers en een keer werden de straatnaambordjes weggehaald om de bezetter in verwarring te brengen. Tegen het einde van oorlog zijn er ook stenguns voor de BS vanuit Katwijk naar Voorhout gesmokkeld. Zuivering Na de Duitse capitulatie zijn de leden van de lokale verzetsgroep als Binnenlandse Strijdkrachten (BS) benoemd. Ze moesten de orde handhaven en zorgen voor een ordelijke overgave en aftocht van de hier gelegerd Duitse militairen. Henny Griffioen werd aangesteld als lokale leider en de BS-groep richtte in de BNS een hoofdkwartier in. Griffioen en gemeenteambtenaar/gemeenteontvanger Louis de Bekker kregen daarnaast de opdracht om de rol van het gemeentepersoneel tijdens de bezetting te onderzoeken, de zogenoemde Commissie Zuivering. De geschiedenis van Henny Griffioen tijdens en kort na de oorlog, is beschreven in Dwars Op 77, uitgave van de Historische kring Voorhout. Bijschrift foto: Het peloton dienstmaten met vooraan uiterst links Henny Griffioen in kokskleding. Foto: Beeldbank HKV / Coll. Griffioen

Wil Goslinga-van der Kroft in het zonnetje 

4 apr 2023 - Wil Goslinga-van der Kroft (1941) verhuist in 1962 van Den Haag naar de Rembrandtlaan in Voorhout. Als gediplomeerd journalist pakt ze in 1980 haar vak weer op en gaat voor Buijze Pers in Noordwijk werken, de uitgeverij die ook De Voorhouter (voorloper van Nieuwsblad Teylingen en vanaf 2015 Teylinger Nieuwsblad) uitgeeft. Ze verdient een kwartje per regel tekst. Haar eerste interview is met gemeentesecretaris Jan Boon in het souterrain van het oude gemeentehuis aan de Herenstraat. Tussen 1980 en 2000 verslaat Wil een politiek interessante periode, met name onder burgemeester Thieu van de Wouw (1975-1989) als Voorhout moet voldoen aan het groeikern-beleid van de overheid. Ook onder burgemeester Mirjam de Goeij-Smulders (1990-1997) blijft de Voorhoutse politiek roerig. Nog voor haar tweede termijn voorbij is, stapt De Goeij op. Rond en na het millennium veranderen de verhoudingen in de gemeenteraad en het college van B&W. Voorspellend Gedurende twintig jaar werkt Wil onafgebroken voor meerdere mediabedrijven, kranten en omroepen. Daaronder Voorhout Lokaal, de Leidse Courant, het Leidsch Dagblad, Kanaal 7 en Omroep Rijnland, de voorloper van Holland Centraal. De meeste druk ligt op het verslaan van de raads- en commissievergaderingen want die moeten de volgende dag in de krant staan. Ze houdt zich ook bezig met verbeterplannen voor het centrum van Voorhout, plannen die komen en gaan. Als de nieuwbouwplannen voor de Herenstraat gepubliceerd worden, vindt ze die erg ambitieus, maar wel noodzakelijk. Het is de hoogste tijd om concreet te worden. De spoorbaan in het dorp blijft een probleem. “Zolang er geen fly-over of ondertunneling komt, dan zal het nooit wat worden”, zegt ze. Wil heeft hier een voorspellende visie want in 2023 speelt het probleem van de vastlopende Herenstraat nog steeds. Gezondheid Door een nierziekte wordt Wil gedwongen om het rustiger aan te doen. Ondanks beperkingen blijft ze schrijven, onder meer voor de Landelijke Vereniging van Nierpatiënten. Haar leven krijgt een wending als zij in september 2000 een nier van haar zoon krijgt. Ze gaat dan aan de slag voor het Voorhouts Weekblad van uitgeverij Verhaegen. Ze interviewt in haar carrière talloze interessante, beroemde en minder beroemde mensen waaronder Hennie Eman, de latere premier van Aruba, en oud-voetballer Coen Moulijn. Ze ontmoet ook Prins Bernhard en Herman Brood. Wil zegt: “Maar het belangrijkste en interessantste heb ik toch altijd de Voorhouters uit mijn eigen dorp gevonden. Achter ieder mens zit wel een uniek verhaal”. Het interview met Wil Goslinga staat gepubliceerd in Dwars Op 77.

Voorhouts Weekblad gezocht 

6 mrt 2023 - Aan het begin van de tachtiger jaren zag bij uitgeverij Verhagen het eerste nummer van het Voorhouts Weekblad het licht. Vele edities volgden. Tot op heden verschijnt dit weekblad, maar nu onder de naam de Teylinger. Een wel heel bekende Voorhouter, Ferry Knop, versloeg vanaf 1986 tot 2003 het nieuws voor ‘zijn’ weekblad. Wie kent hem niet? Welke Voorhouter zag hem niet dagelijks op zijn brommertje door weer en wind door Voorhout tuffen? Hij was bij iedereen een graag geziene gast, die overal kon aanschuiven.  Gezocht Van deze krant bezit de Historische Kring Voorhout (HKV) de jaargangen 1981-1999. Helaas is de serie niet compleet. Er ontbreken de jaren 1982-83, 1986, 1988, 1995 en na 1999. In het kader van het digitaliseren van regionale kranten is de HKV op zoek naar deze ontbrekende jaargangen. Wie helpt de vereniging aan deze kranten.

Archief Bloembollencultuur naar HKV 

6 mrt 2023 - De Voorhoutse afdeling van de Koninklijke Algemene Vereeniging voor Bloembollencultuur (KAVB) is jarenlang de oudste vereniging van Voorhout geweest. De in 1895 opgerichte vereniging bestaat niet langer en kort geleden hebben de laatste bestuursleden het laatste deel archief van de KAVB-Voorhout & Omstreken aan de Historische Kring Voorhout in bewaring gegeven. Vóór de oprichting waren de leden van de KAVB-Voorhout, vrijwel allemaal bloembollenkwekers, nog onderdeel van de afdeling Sassenheim. De lokale afdeling Voorhout verzorgde de belangen van de leden in de breedste zin. Informatie werd verstrekt over ontwikkelingen in het vak zoals zaken betreffende mechanisatie en gewasbescherming. Met de gemeente werd overlegd over bestemmingsplannen in het buitengebied. Er werden ook jaarlijks excursies georganiseerd waarbij de deelnemers kennis konden nemen van hetgeen elders ontwikkeld en toegepast werd. Naar de ALV van de landelijke vereniging ging een afvaardiging die de mening van de leden doorgaf bij stemmingen. Vroeger werd ook de aanleg van mozaïeken in Voorhout georganiseerd en gejureerd, tot vandalisme dat verder onmogelijk maakte. Een praalwagen voor het jaarlijkse bloemencorso werd medegefinancierd. In latere jaren werden de lokale afdelingen Noordwijk, Sassenheim en Warmond opgeheven. Ze sloten zich aan bij Voorhout die daarmee de naam Voorhout & Omstreken (1895) kreeg. Al eerder zijn grote delen van het archief overgedragen aan de HKV. Dit archief is, onder inventarisnummer 19, beschreven. De oudste aanwezige notulen dateren van 1916. Nog ouder is het Huishoudelijk Reglement van de afdeling Sassenheim uit 1893. Lees meer over de KAVB: Arie Dwarswaard, Tot groei en bloei gekomen, 1995. Opheffing Op 15 april 2016 werd tijdens een algemene ledenvergadering ook in Voorhout besloten de vereniging op te heffen. Er waren toen al veel taken overgenomen door de overkoepelende Kring Bollenstreek van de KAVB. Ook het aantal lokale kwekers nam af en het was bestuurlijk efficiënter om de taken door de grotere kring te laten uitvoeren. Het overblijvende banksaldo werd voor de helft geschonken aan het Bloemencorso en de andere helft aan Stiverbol, de Stichting Veredeling Bloembollen. Daarmee kwam na 121 jaar een einde aan de KAVB-afdeling Voorhout & Omstreken. De oudste vereniging van Voorhout is thans de VIJC, de Voorhoutse IJsclub, opgericht in 1899. Daarna volgen St. Cecilia (1919) en St. Hubertus (1920). Schenking Het laatste bestuur van de plaatselijke KAVB, Frans van der Geer (voorzitter), Piet Verdegaal (penningmeester) en Daan Janze (secretaris), besloot om de afdelingsdocumenten, met uitzondering van de financiële stukken die naar het hoofdbestuur in Hillegom gegaan zijn, over te dragen aan de HKV. Onder dankzegging voor het gestelde vertrouwen heeft de HKV-voorzitter Chris Tetteroo de bescheiden kort geleden in ontvangst genomen.

Onthulling vernieuwd Kolpingmonument 

4 mei 2022 - Onder grote belangstelling van nabestaande familieleden van de slachtoffers is op dinsdag 3 mei 2022 het gerenoveerde monument voor de Kolpingvrienden onthuld. Deze gedenksteen voor burger-oorlogsslachtoffers staat bij de ingang van het kerkhof naast de St. Bartholomeuskerk in Voorhout. Het werd oorspronkelijk op 12 mei 1946 voor het Parochiehuis geplaatst. Dit was het verenigingsgebouw van de St. Jozefsgezellen en de onderafdeling daarvan ‘Vader Kolping’.     Het monument staat al een aantal jaren op de huidige plek. Het herdenkt en herinnert aan de vijf leden van deze rooms-katholieke jongemannenvereniging die in de Tweede Wereldoorlog hun leven verloren. Van deze vijf vond er slechts één zijn laatste rustplaats in Voorhout. De anderen zijn op plaatsen ver van huis begraven. John Bakker en Emiel van der Hoeven, leden van de Historische Kring Voorhout (HKV), namen het initiatief om de driekwart eeuw oude gedenksteen op te knappen en aan te passen. De scheurtjes zijn gerepareerd, het oppervlak gepolijst en de letters opnieuw geverfd.  Voor het monument is een plateau  toegevoegd met daarop foto’s van de slachtoffers, hun geboorteplaats en -datum en de plaats en de datum van overlijden.   Jan de Groot, 30 jaar, echtgenoot en vader, werd neergeschoten en is in Ippesheim in Duitsland begraven. Wim Hoek, 21 jaar, is omgekomen door ondervoeding en ziekte. Hij vond zijn laatste rustplaats op begraafplaats In den Kisseln, in Berlijn-Spandau. Jan van Kempen, 20 jaar, verloofd, is geëxecuteerd als represaille voor een aanslag en begraven op het Ereveld in Loenen. Ab Lestraden, 21 jaar, werkte voor de Arbeitzeinsatz in Stuttgart  en kwam om bij een bombardement, hij ligt op het Nederlands Ereveld in Frankfurt-Oberrad. Jan Zoet, 25 jaar, kwam om bij een bombardement nabij Pietgijzenbrug. Zijn lichaam werd te rusten gelegd in Voorhout.   Na een korte bijeenkomst in De Roef ging het gezelschap naar het monument waar burgemeester Carla Breuer met HKV-voorzitter Cok van Steijn de onthulling verrichtten door de vlag die het geheel afdekte te verwijderen. Daarop sprak pastoor Theo Blokland een gebed uit en zegende de gedenkplaats. Na het blazen van het taptoesignaal door Jos Hoek en een minuut stilte is het Wilhelmus gespeeld en gezongen, waarna door de burgemeester en namens de OVV, de Parochie en de HKV bloemen werden gelegd.   De HKV heeft het vertrouwen dat met de aanvullingen op het monument deze slachtoffers een gezicht gegeven is en dat hiermee dichter bij huis gebracht zijn. Daarmee zullen ze langdurig in onze herinnering kunnen blijven. @font-face {font-family:Cambria; panose-1:0 0 0 0 0 0 0 0 0 0; mso-font-charset:77; mso-generic-font-family:roman; mso-font-format:other; mso-font-pitch:auto; mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; mso-bidi-font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:Cambria; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:NL; mso-fareast-language:EN-US;}p {mso-style-noshow:yes; mso-margin-top-alt:auto; margin-right:0cm; mso-margin-bottom-alt:auto; margin-left:0cm; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:NL; mso-fareast-language:NL;}div.Section1 {page:Section1;}

Diemels en schaatsers in Voorhout 

30 nov 2021 - Duitse Diemels in Voorhout Gezin Diemel bij gelegenheid van het 25-jarig huwelijksfeest in 1934 van Jan en Marie Diemel-van der Meer (HKV06400). Voorhout - De oorsprong van de familie Diemel ligt in Niederbergheim aan het riviertje met die naam in Noordrijn-Westfalen, Duitsland. Hier wordt Frans Otto Diemel op 23 september 1731 in de kerk van St. Johannes Baptist gedoopt. Zijn ouders gebruiken de naam Lüchters dat geen familienaam is, maar de naam van het huis waar ze wonen. Het gebruik van de naam van woning of boerderij ter identificatie is ook in Oost-Nederland gebruikelijk geweest. We komen Frans Otto in De Nederlanden voor het eerst tegen in 1756 als hij in de Zwarte Leeuw aan de Noordwijkerhoek een aankoop doet. Hij trouwt ook in datzelfde jaar in Voorhout met de Voorhoutse Jannetje van Hees waarbij het huwelijk in Sassenheim kerkelijk wordt ingezegend. Kleermaker Frans Otto Diemel heeft een huis gekocht aan de Herenstraat in de driehoek met de Leidsevaart en de Dinsdagse Wetering. Het echtpaar Diemel-van Hees krijgt hier zes kinderen waarvan er maar één, Adrianus, volwassen wordt en nageslacht krijgt. Frans Otto is een succesvolle kleermaker en hij koopt naastliggend huizen en enkele landerijen. Bij zijn overlijden in 1803 laat hij zijn bezittingen na aan zijn vier minderjarige, kleinkinderen. Zoon Adrianus is al gestorven en schoondochter Cornelia Schinkel geeft leiding aan de kleermakerij. Andere takken Niet elk persoon met de naam Diemel stamt af van Frans Otto Diemel. Ook zijn neven Gaudentius, Dirk en Willem trekken van Niederbergheim naar De Nederlanden en komen respectievelijk in Stompwijk, Zuid-Akendam en Nieuwveen terecht. Intussen stammen vele honderden personen in Voorhout en de regio af van Frans Otto Diemel. Heel veel in de mannelijke lijn met deze familienaam, maar ook velen via de dochters Diemel met een variatie aan Bollenstreek-achternamen. Draadje De bekende Voorhouter Dirk ‘Draadje’ Diemel, bewoonde een huis en winkel met werkplaats, nagenoeg op hetzelfde perceel als waar zijn oudvader (zes generaties eerder) zijn eerste huis kocht. De geschiedenis van het geslacht Diemel wordt verteld in de winter editie van Dwars Op. Tijdrit schaatsen op de trekvaart Tijdens het tweede weekend van februari 2021 kon er na lange tijd eindelijk weer eens geschaatst worden op het ijs van de Haarlemmertrekvaart. Het was een lust voor het winterse oog. Aan het eind van de 19e eeuw kan er ook niet iedere winter op de vaart gezwierd en gegleden worden. Maar op 1 maart 1888 is dit wèl het geval. Die donderdag rijden ’s lands beste hardrijders een tijdrit over de trekvaart van Haarlem naar Leiden. Klaas Pander De naam van de winnaar van deze oerversie van het marathonschaatsen zal weinigen een belletje doen rinkelen. Klaas Pander legt de ruim 29 kilometer af in een tijd van één uur, zes minuten en vijftien seconden. Dat is drie minuten sneller dan Pim Mulier, een schaatsende heer van stand, net als Pander afkomstig uit Haarlem, dé sportstad van dat moment. Schoenschaatsen, de noren, kent men nog niet. De strijd wordt gestreden op de meest geavanceerde ijzers van die tijd, Friese doorlopers van het merk Wichers-de Salis. Pander glijdt op zijn doorlopers met een snelheid van dik 26 kilometer per uur door Voorhout, bepaald geen slakkengang. Het is niet bekend hoeveel Voorhouters de dertien wedstrijdrijders vanaf de kant aanmoedigen. Op zo’n gewone werkdag in maart zullen het er waarschijnlijk niet veel zijn geweest. Sporten in wedstrijdverband is in het Nederland van 1888 een relatief modern verschijnsel dat is komen overwaaien uit Engeland. Het is voorbehouden aan een maatschappelijke bovenlaag en geen activiteit voor Jan met de pet. Atleten als Klaas Pander en Pim Mulier zijn niet alleen uitstekende schaatsenrijders, ze blinken ook uit in disciplines als voetbal, hockey en atletiek. Zij zien hun sportieve prestaties als een belangrijke bijdrage aan de samenleving en vervullen hun voorbeeldrol vol inzet en overtuiging. Het neemt niet weg dat de heren hardrijders op een paar plekken waar het ijs van de trekvaart onbetrouwbaar is, ook gewoon de schaatsen moeten afbinden om het vervolgens over het jaagpad op een lopen te zetten. Maar daar draaien deze veelzijdige sportmannen onderweg naar de eindstreep hun hand niet voor om.

HKV-Restauratieprijs Voorhout weer uitgereikt 

20 sep 2021 - Het wordt zaterdag 25 september een drukke dag met meerdere activiteiten voor het bestuur van de Historische Kring Voorhout (HKV).  HKV-café Dat begint al om half elf in de morgen als tijdens het HKV-café bezoekers weer welkom geheten worden in het Kenniscentrum aan de Bonekruidstraat. Deze inloopgelegenheid is inmiddels gebruikelijk op de laatste zaterdag van elke maand. Voor geïnteresseerde gasten zijn de verzameling bidprentjes, een grote collectie foto’s uit het verleden van Voorhout en boeken over dorp en directe omgeving door te bladeren. In de vitrinekasten worden materialen tentoongesteld die herinneren aan de schooltijd van vroeger, religieuze artikelen en zaken die te maken hebben met de arbeid in de bloembollensector. De tentoonstelling van de 75-jarige Oranje vereniging Voorhout kan nog steeds bezocht worden. Voor degenen die in hun familiegeschiedenis willen duiken is er ervaren hulp aanwezig om die zoektocht te helpen beginnen. Voor de lokale voorouders is er natuurlijk het genealogiebestand op de website van de HKV. Uitreiking Zaterdagmiddag gaat de aandacht naar Herenstraat 108. Na een periode waarin geen geschikte kandidaten gevonden konden worden, is de HKV blij de HKV-Restauratieprijs weer te kunnen uitreiken. De keuze is gevallen op de woning tussen De Posterijen en Cheers!. Het betreft een vrijstaand woonhuis van rode baksteen en donkere gebakken dakpannen. Het pand werd omstreeks 1900 voor Co Damen gebouwd en is meerdere generaties door de familie Warmerdam bewoond. Constructie Het gebouw is éénlaags met mansardedak met de nok evenwijdig aan de Herenstraat gesitueerd. De voorgevel is vijf-assig: twee ramen links, twee rechts en de prominente voordeur in het midden, met dakkapel daarboven. De gevel bevat sierstenen boven de raamkozijnen in een getoogde rollaag. Dit is gebruikelijk en typerend voor de architectuur rond die tijd. Na toevoeging van een extra voordeur in de noordelijke zijgevel in 1932 is het bewoond geweest door twee gezinnen. Zij moesten de woning met spoed verlaten omdat er in 2008 een sloopvergunning was afgegeven. In het recente verleden werd het echter gebruikt om gastarbeiders onder te brengen. In verarmde staat dreigde de woning ten onder te gaan met de bouw van het naastgelegen appartementencomplex en de daarbij ontstane discussie over parkeergelegenheid. Eerder De HKV is erg blij dat het pand behouden en nu zorgvuldig gerestaureerd is. Helaas is het erachter staande eenvoudige bollenschuurtje verdwenen. Het pand is weer een pareltje voor de dorpskern. Met een hoge mate van functionaliteit wordt verwacht dat met onderhoud en zorg ook de toekomst verzekerd is. De restauratieprijs zal zaterdagmiddag van harte uitgereikt worden aan eigenaar en beheerders. In 2013 ontving de eigenaar van Cheers! de restauratieprijs voor het behoudt van het voormalige Parochiehuis. Foto: De vroegere woningen Herenstraat 108 / 108a, nu dependance voor Cheers!. (HKV / Kees den Elzen) @font-face {font-family:Times; panose-1:0 0 0 0 0 0 0 0 0 0; mso-font-alt:"Times Roman"; mso-font-charset:77; mso-generic-font-family:roman; mso-font-format:other; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}@font-face {font-family:Calibri; panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:auto; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}@font-face {font-family:Cambria; panose-1:0 0 0 0 0 0 0 0 0 0; mso-font-charset:77; mso-generic-font-family:roman; mso-font-format:other; mso-font-pitch:auto; mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; mso-bidi-font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:Cambria; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:NL;}p.MsoHeader, li.MsoHeader, div.MsoHeader {mso-style-noshow:yes; mso-style-link:"Header Char"; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; tab-stops:center 216.0pt right 432.0pt; font-size:11.0pt; mso-bidi-font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:Cambria; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:NL; mso-fareast-language:X-NONE;}p.MsoFooter, li.MsoFooter, div.MsoFooter {mso-style-link:"Footer Char"; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; tab-stops:center 216.0pt right 432.0pt; font-size:11.0pt; mso-bidi-font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:Cambria; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:NL; mso-fareast-language:X-NONE;}a:link, span.MsoHyperlink {mso-style-parent:""; color:#0563C1; text-decoration:underline; text-underline:single;}a:visited, span.MsoHyperlinkFollowed {mso-style-noshow:yes; color:purple; text-decoration:underline; text-underline:single;}p.MsoNoSpacing, li.MsoNoSpacing, div.MsoNoSpacing {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-fareast-font-family:Calibri; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:NL;}span.HeaderChar {mso-style-name:"Header Char"; mso-style-noshow:yes; mso-style-locked:yes; mso-style-link:Header; mso-ansi-font-size:11.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ascii-font-family:"Times New Roman"; mso-hansi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:NL; mso-fareast-language:X-NONE;}span.FooterChar {mso-style-name:"Footer Char"; mso-style-locked:yes; mso-style-link:Footer; mso-ansi-font-size:11.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ascii-font-family:"Times New Roman"; mso-hansi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:NL; mso-fareast-language:X-NONE;}div.Section1 {page:Section1;}

Boekenmarkt HKV tijdens Braderie 

11 sep 2021 - Door de beperkingen van covid-maatregelen konden er vorig jaar geen Najaarsfeesten zijn. Gelukkig is de situatie nu beter en kan de Oranje Vereniging Voorhout (OVV) in beperkte mate festiviteiten plannen. Niet alles gaat nog zoals we gewend zijn, maar op zaterdag 18 september belooft het in de Herenstraat weer een gezellige boel te worden. Leden De Historische Kring Voorhout (HKV) zal zoals gebruikelijk tijdens de braderie aanwezig zijn. Dit is belangrijk, want door het jaar heen wordt afscheid genomen van circa dertig leden. Dat is meestal wegens verhuizing, ziekte of overlijden, en dat laatste is weer het gevolg van de relatief hoge gemiddelde leeftijd van de leden. De Braderie is voor de vereniging een uitgesproken gelegenheid om nieuwe leden te werven. Boekenmarkt Maar er wordt meer gedaan om de bekendheid van de vereniging verhogen. Op de Braderie zijn recente exemplaren van het historisch magazine de Dwars Op te koop, evenals dubbele exemplaren van boeken over Voorhouts verleden. Zo is er het Verdwenen Voorhout van Jos Warmenhoven met prachtige tekeningen van Voorhoutse panden die inmiddels voor een groot gedeelte afgebroken zijn. Ook exemplaren van het boek over de Boerhaavetuin zijn nog beschikbaar, net als de laatste boekjes over Voorhout in de jaren vijftig dat recent door oudplaatsgenoot Theo van der Lans werd geschreven. En natuurlijk zijn er Voorhoutse wimpels en Voorhoutse vlaggen in meerdere maten te koop. Belangstellenden krijgen uitleg over de geschiedenis van ons dorp. Dus als het weer meewerkt en u van plan bent de Braderie te bezoeken, ga dan langs bij de kraam van de HKV. Kijk of er iets van uw gading is. U kunt zich in ieder geval als lid opgeven voor het luttele bedrag van € 12,50 per jaar voor de inwoners van Voorhout. Daarbuiten betalen leden € 16,= per jaar. Daarvoor krijgt u driemaal per jaar de Dwars Op thuis bezorgd met historische verhalen over Voorhoutse inwoners, gebouwen, verenigingen, bedrijven, enzovoorts. En zeker niet minder belangrijk, u helpt mee om het onderzoek, vastleggen, bewaren en communiceren over de geschiedenis van Voorhout nu en in de toekomst veilig te stellen. Mocht u corona-papieren of objecten hebben. De HKV neem deze graag over en archiveert ze graag in het Covid-19 dossier. Beeld van de succesvolle braderie in de Herenstraat van 2019 met Cok van Steijn en Ton Oostdam (Foto HKV / Kees den Elzen).

Mijn huis is jouw huis 

5 sep 2021 - Voor de Historische Kring Voorhout (HKV) ligt het zwaartepunt van de Open Monumentendag (OMD) dit jaar op het gemeentehuis. In verband met het almaar groeiende aantal inwoners werd dertig jaar geleden een nieuw gemeentehuis voor Voorhout in gebruik genomen. Het is ontworpen om een dorp van 15.000 inwoners te bedienen; dat inwonertal is al enige tijd geleden gepasseerd. Sedert 2006 maakt Voorhout deel uit van de gemeente Teylingen, heeft het gebouw een functie gekregen voor de hele gemeente en heeft het de naam van Bestuurscentrum. Nu houdt hier het college van B&W van Teylingen kantoor, vergaderen er de raadsfracties en vinden de raadsvergaderingen er plaats. Raadhuis Maar op zaterdag 11 september wordt hier de geschiedenis getoond en zal er verteld worden over vroegere raad- en gemeentehuizen. Vanaf elf uur ’s morgens tot drie uur in de middag is het Bestuurscentrum toegankelijk voor alle belangstellenden. In de centrale hal wordt een keur aan objecten welke betrekking hebben op de voormalige gemeente Voorhout getoond. In de trouwzaal zijn de gebrandschilderde ramen te bewonderen die in 1955 door de Voorhoutse gemeenschap geschonken zijn. In het toen pas verbouwde en gerenoveerde gemeentehuis aan de Herenstraat werden deze glas-in-lood ramen in de raadzaal geplaatst. Ze zijn in 1991 herplaatst in de huidige trouwzaal. Voor de bezoekers is er een folder met de details van de ramen. Lezing Op elk half uur, te beginnen om half twaalf, wordt in de raadzaal een kleine presentatie gegeven over de geschiedenis van Voorhout. Over het ambacht en de ambachtsheer die zijn zaken liet behartigen in het Regthuys. Over het begin van de gemeente en het, toen al tijdelijk samengaan met Sassenheim. Over de burgemeesters van Oegstgeest die Voorhout ‘er bij deden’ en natuurlijk over de groei van het dorp die leidde tot de huidige zestienduizend inwoners. Wandeling Op de hele uren wordt een korte dorpswandeling verzorgd die via de Kleine Kerk naar de Bartholomeuskerk, voert en daarna via de Boerhaavetuin weer terug naar het bestuurscentrum. Daar kunnen deelnemers even rondneuzen of aansluiten bij de lezing in de raadszaal. Zoals gewoonlijk is de OMD in Voorhout maar één enkele dag en het is een uitgesproken gelegenheid om kennis te nemen van dit stuk dorpsgeschiedenis. Foto: Het vorige gemeentehuis aan de Herenstraat uit 1906 voor de renovatie en verbouwing in 1955.

Agenda eendaags

Geen eendaagse items in de agenda.

Agenda meerdaags

Geen meerdaagse items in de agenda.