Derden

Eendenkooien, cultuurhistorische schatten in het (polder)landschap

Vroeger waren er geen enorme veestapels die grote aantallen mensenmonden konden vullen. Voor een stukje vlees op het bord waren onze voorouders aangewezen op eendenbout. Dit werd gevangen in eendenkooien (lees: lokvijvers). Het waren rechthoekige plassen met vaak meerdere zijsloten (vangpijpen) die in een bocht steeds smaller het land inliepen en uitmonden in een vanghokje. Eromheen stond een bos: dat gaf de eenden een bedrieglijk gevoel van rust en veiligheid.

De regio heeft een rijke geschiedenis als het gaat om deze groene parels in de polder! Uit oude akten wordt duidelijk dat er in het Noord- en Zuideinde en in de Meije eendenkooien zijn geweest waar de Nieuwkoopse boeren hun brood mee verdienden als het rustig was in het boerenbedrijf.
De eendenkooien die nog bestaan zijn een onderdeel van ons nationale erfgoed. Vanuit ecologisch perspectief zijn ze waardevol en ook voor genealogen is het interessant om onze kennis van kooiker-families te vergroten. Tegelijk is het een mysterieus fenomeen en bij het grote publiek is er weinig over bekend. Wat weten we van de regionale eendenkooien en/of kooikers? Hoe werkte een eendenkooi? Deze vragen lopen als een rode draad door de lezing.